ΦΑΣΚΟΜΗΛΟ

SALVIAOFFICINALIS

ΓΕΝΙΚΑ

«Όποιος δε θέλει να πεθάνει να τρώει φασκόμηλο το Μάη»   (Παλιά Αγγλική παροιμία)

Το φασκόμηλο, είναι φυτό πολυετές, θαμνώδες, με πολυάριθμα κλαδιά, ύψους μέχρι μισό μέτρο. Φύεται άφθονο στις Μεσογειακές χώρες και ιδιαίτερα στα Βαλκάνια. Το πιο δυνατό και μυρωδάτο φασκόμηλο, φυτρώνει στις άγριες ακαλλιέργητες περιοχές.

Οι αρχαίοι Έλληνες το χρησιμοποίησαν στα δαγκώματα των φιδιών αλλά και ως γενικό τονωτικό του μυαλού και του σώματος. Ο Διοσκουρίδης το χρησιμοποιούσε σε αιμορραγίες ή άτακτη έμμηνη περίοδο. Οι Ρωμαίοι το ονόμαζαν «ιερό φυτό» και οι γιατροί της σχολής του Σαλέρνο πίστευαν πως «όποιος έχει στο σπίτι του φασκόμηλο δε φοβάται το θάνατο». Στο Μεσαίωνα το χρησιμοποιούσαν κατά της δυσκοιλιότητας, της  χολέρας, των κρυολογημάτων, των πυρετών, σε προβλήματα του συκωτιού και σε επιληψία. Ο Καρλομάγνος  βοήθησε θετικά στην καλλιέργεια του αρωματικού αυτού φυτού.

 

ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΧΡΗΣΗ

Περιέχει γαλλικό οξύ, πινένιο, Κινεόλη, Μπορνεόλη, Σαλβιόλη, Τανακελτόνη, Τανίνη, Ποκροσαλβίνη.

Τα φύλλα του που κυρίως χρησιμοποιούνται, έχουν αντισηπτικές,  αντιμικροβιακές, αντιμυκητικές ιδιότητες.

Ανυψώνει όλες τις δυνάμεις του οργανισμού

Διατηρεί το δέρμα σε υγεία, τονώνει το τριχωτό μέρος του κεφαλιού και θεωρείται ότι σταματά την τριχόπτωση.

Έχει χρησιμοποιηθεί σαν ανθιδρωτικό (ιδιαίτερα κατά του νυχτερινού ιδρώτα φυματικών και νευρασθενών).

Χρησιμοποιείται σαν αφέψημα για το πλύσιμο του στόματος σε στοματίτιδα και άφθες.