ΔΑΦΝΗ

Η δάφνη (laurus nobilis) είναι αρωματικό φυτό της οικογένειας των δαφνοειδών. Είναι ενδημικό φυτό της Μεσογείου. Στον ελληνικό χώρο καλλιεργείται και η δάφνη του Απόλλωνα, γνωστή με τα λαϊκά ονόματα βαγιά, δάφνη, δαφνολιά και φυλλάδα. Δεν είναι γνωστή η ετήσια παγκόσμια κατανάλωση φύλλων δάφνης. Μόνο από την Ελλάδα εξάγονται περί τους 200 τόνους ετησίως.

Στην Ελλάδα η δάφνη ήταν γνωστή από τα αρχαιότατα χρόνια και γίνεται μνεία γι’ αυτήν στον Όμηρο. Σύμφωνα με τη μυθολογία, η νύμφη Δάφνη, θέλοντας να αποφύγει τον έρωτα του θεού Απόλλωνα, κατέφυγε κοντά στη μητέρα της Γη, που τη μεταμόρφωσε σε δέντρο. Ο Απόλλωνας μετανιωμένος, έπλεξε με τα φύλλα της ένα στεφάνι και αποφάνθηκε ότι στο εξής το δέντρο αυτό θα ήταν αφιερωμένο σε αυτόν.  Για το λόφο αυτό, η Πυθία, ιέρεια του Απόλλωνα στο Μαντείο των Δελφών πριν δώσει τον χρησμό της μασούσε φύλλα δάφνης. Αργότερα πίστευαν ότι προστάτευε τον κόσμο από το διάβολο. Πρώτα οι Έλληνες και έπειτα οι Ρωμαίοι συνήθιζαν να στεφανώνουν με κλαδιά δάφνης τους νικητές των αγώνων και τους ποιητές.  Έτσι, ακόμα και σήμερα η δάφνη ταυτίζεται με τη δόξα, τη νίκη και την υπεροχή. Στην αρχαιότητα ήταν επίσης γνωστές οι θεραπευτικές της ιδιότητες.

ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ-ΧΡΗΣΕΙΣ

Τα φύλλα της περιέχουν πτητικό λάδι, που αποτελείται από Νινεόλη, Τανίνη και άλλες ουσίες.

Το δαφνέλαιο είναι τονωτικό για τα μαλλιά, τα οποία ενδυναμώνει, τα σκουραίνει και βοηθά στην αντιμετώπιση της τριχόπτωσης.

Παραδοσιακά το δαφνέλαιο χρησιμοποιείται για την ανακούφιση των ρευματικών και αρθριτικών πόνων.

Χρησιμοποιείται επίσης και σε προβλήματα του πεπτικού συστήματος.